Να παίζει με το άσπρο και το κυανό η ψυχή μου....

Τολμώντας να αντιγράψω τον σπουδαίο Ο.Ελύτη,βάζω μερικές σκέψεις και συναισθήματα σε μία σειρά.....
Η Ελλάδα είναι το άσπρο και το κυανό...είναι ένα απέραντο βαθύ γαλάζιο από θάλασσα και ουρανό,ένα ολόλευκο από τα νησιά μας και τα σύννεφα.....χρώματα που δεν τα βρίσκει κανείς εύκολα σε καμμιά άλλη χώρα του κόσμου να σου παρέχονται τόσο απλόχερα,τόσο αβίαστα που σου γίνονται απαραίτητα για την ανάταση και την αγαλλίαση της ψυχής σου,κάθε φορά που νιώθεις προβλήματα να σε κυκλώνουν και να σε βαραίνουν. Το κουβαλάς μέσα σου αυτό το φως και αναπολείς τις μέρες που το ένιωθες να σου χαιδεύει το πρόσωπο, αν ψάξεις ακόμα πιο βαθιά μπορείς να νιώσεις τη θάλασσα να σου χαιδεύει τα πόδια,τον ήλιο να σου καίει το πρόσωπο, στη μύτη σου να έρχονται η αλμύρα και η υγρασία και να τα μάτια σου να γεμίζουν από τοπία με μπλέ και άσπρο...και τότε χαλαρώνεις, τότε ξέρεις οτι είσαι "σπίτι σου", οτι γύρισες στην πατρίδα. Κι όλα τ'άλλα μοιάζουν μικρά κι ασήμαντα, όλα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, είσαι σπίτι...όλα θα πάνε καλά, σαν τον γίγαντα Ανταίο που έπαιρνε τη δύναμή του από τη γη.....
Δεν έχει σημασία που ζεις,σε ποιά χώρα δουλεύεις, γυρνάς πάντα πίσω να πατήσεις αυτή τη γη....
Δεν έχει σημασία τι είναι αυτό που σε κρατάει μακριά,σαν ένας σύγχρονος Οδυσσέας γυρνάς πίσω στη Ιθάκη σου, να δεις το σπίτι σου ακόμα κι αν αυτός ο νόστος είναι σύντομος.
Είναι πραγματικά περίεργος και άρρηκτος ο δεσμός μας με την πατρίδα μας. Νιώθουμε τα στραβά, κατακρίνουμε τα δεδομένα, τη λυπόμαστε ,ίσως, για το πως έχει καταντήσει, ωστόσο πάντα γυρνάμε εκεί, δεν κόβουμε ποτέ εντελώς τον ομφάλιο λώρο.
Την αγαπάμε,την πονάμε κι ενώ μεταξύ μας την κακολογούμε, δεν επιτρέπουμε σε κανέναν ξένο να κάνει το ίδιο γιατι εμείς τα λέμε από αγάπη.
Βρίσκομαι,λοιπόν, στο εξωτερικό και το κεφάλι μου πάει να σπάσει από προβλήματα και αποφάσεις που πρέπει να παρθούν άμεσα....και η πρώτη μου σκέψη είναι, να γυρίσω Ελλάδα,εκεί θα σκεφτώ τι θα κάνω,εκεί θα βρω τη λύση. Με κοιτάει και το έτερο ήμισυ και απορεί...μα,καλά εσύ δεν έλεγες οτι δε θέλεις να ζήσεις εκεί; Τι σ'έπιασε ξαφνικά;
"Που να καταλάβεις εσύ...!" μουρμουράω στα ελληνικά και αγνοώ τις ερωτήσεις του....και όταν μετά απο καμμιά ώρα γυρνάω και ψάχνω για εισιτήριο στο ιντερνέτ, εκεί ξεσπάει τόση ώρα σου μιλάω κι εσύ δε μ'ακούς.....τι έπαθες πάλι;
"Παίζει με το άσπρο και το κυανό η ψυχή μου".......