Τα νέα μου ήρθαν σα κεραυνός...σκοτώθηκε ένας 15χρονος νεαρός από σφαίρα αστυνομικού......ωχ! σκέφτηκα αμέσως...το σύνθημα "μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι" θα αρχίσει να παίρνει και να δίνει σε πορείες διαμαρτυρίας και αμέσως πήρα την μητέρα μου τηλέφωνο να μη βγει από το σπίτι γιατί θα κλείσει η Τσιμισκή από πορευόμενους διαδηλωτές.....Ποτέ όμως δεν περίμενα αυτό που θα επακολουθούσε.....
Αμέσως δημιουργήθηκαν ομάδες διαδηλωτών που μέσα στους κόλπους τους μπήκαν και αναρχικοί (λείπει ο Μάρτης απ'τη Σαρακοστή;) και καθώς ενώθηκαν με το πλήθος η κατάσταση βγήκε από κάθε έλεγχο. Βόμβες,δακρυγόνα και Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Χανιά, Κομοτηνή, Γιάννενα,Ρόδος και Σέρρες (συγχωρήστε με αν ξεχνάω κάποια πόλη) τυλίχτηκαν στις φλόγες...οι αναρχικοί μπήκαν μέσα στα πανεπιστήμια για να κρυφτούν με τη σκέψη οτι το άσυλο θα τους προστάτευε όπως κι έγινε.
Καταστήματα κάηκαν και λεηλατήθηκαν , αυτοκίνητα επίσης και τα πανεπιστήμια....ας πούμε οτι για τη Φιλοσοφική Θεσσαλονίκης αποτελεί ανάμνηση το εσωτερικό της. Το ίδιο ισχύει και τη Θεολογική, το Πολυτεχνείο και παρά τρίχα τη γλίτωσε η βιβλιοθήκη της Νομικής που περιέχει σπανιότατα βιβλία. Οι κάτοικοι τρομοκρατημένοι προσπάθησαν να γυρίσουν πίσω στα σπίτια τους κι όσοι δεν μπόρεσαν κατέλυσαν σε φιλικά τους σπίτια. Η οδός Ερμού και η Αγίας Σοφίας θυμίζουν τοπία μάχης Β' Παγκοσμίου Πολέμου αν και οι Γερμανοί ήταν πιο συγκρατημένοι στην καταστροφή....πώς φτάσαμε αυτές τις μέρες να θεωρούμε τους Γερμανούς SS απλά στρουμφάκια στην καταστροφή ...δεν μπορώ να το καταλάβω. Και όπως σχολίασε κι ο φίλος μου ο Χάρης -άλλος Έλληνας του εξωτερικού- ο αστυνομικός τραυμάτισε τη Δημοκρατία,οι αναρχικοί την σκότωσαν.
Και η Δημοκρατία δεν πέθανε μόνο μια φορά, έζησε χίλιους θανάτους. Κάθε φορά που καιγόταν ένα αυτοκίνητο, κάθε φορά που φοβότανένας άνθρωπος να βγει από το σπίτι του, κάθε φορά που η αστυνομία κοιτούσε με δεμένα τα χέρια την καταστροφή γύρω της....και απόψε ζει ακόμα έναν θάνατο, την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου.
Το πανεπιστημιακό άσυλο υπήρξε ως φόρος τιμής στο Πολυτεχνείου, που όλα αυτά τα έτη χρησιμοποιούνταν λάθος αλλά κατά βάθος υπήρξε αυτή η ανάμνηση της 17ης Νοεμβρίου. Απόψε ο πρύτανης του ΑΠΘ πήρε τηλέφωνο την αστυνομία και τους ζήτησε ο ίδιος να επέμβουν, άνοιξε την πύλη κι η αστυνομία εισέβαλε σ'έναν χώρο που είχε να μπει από το 1974. Αύριο το πρωί ο πρωθυπουργός Κ.Καραμανλής έχει συνάντηση με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας (της ποιάς;;;) Κ.Παπούλια για να συζητήσουν το θέμα και να αν κρίνουν οτι η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη, θα κηρύξουν τη χώρα σε κατάσταση "εκτάκτου ανάγκης".
Για όσους δεν το ξέρουν αυτό σημαίνει κατάλυση του Συντάγματος και επέμβαση ενδεχομένως στρατού. Γεγονός που πάλι είχε να συμβεί από το 1974. Μήπως τελικά ο Θουκυδίδης είχε δίκιο οτι η ιστορία γυρίζει σε κύκλο και τα γεγονότα απλά ανακυκλώνονται; Όπως φαίνεται, ναι!
Ανησυχώ για την πατρίδα μου, ανησυχώ για τα χώματά της. Θα δείτε οτι σε προηγούμενη ανάρτηση παρομοιάστηκα με τον Ανταίο που έπαιρνε δύναμη από τη γη.....τώρα τι δύναμη να πάρω κι από που; Από αποκαϊδια; Από την αναρχία που επικρατεί; Ή μήπως από το διεθνές ρεζιλίκι που υποστήκαμε για ακόμα μία φορά;
Μια χούφτα άνθρωποι είμαστε και δεν μπορούμε να επιβάλλουμε κάποιες αρχές σεβασμού;
Ποιός δε θυμάται το βιβλίο της ΣΤ΄ ,παρακαλώ, Δημοτικού που έλεγε οτι ναι,έχει κι η Δημοκρατία όρια και βρίσκονται εκεί που ξεκινάν τα όρια των άλλων. Οτι κάθε άνθρωπος έχει το αναφαίρετο δικαίωμα της περιουσίας και επίσης οτι η Δημοκρατία πηγάζει από τον εσωτερικό σεβασμό που τρέφουμε για τον συμπολίτη μας. Φαίνεται οτι αυτοί τελικά που δε διαβάζουν στο σχολείο όντως γίνονται αναρχικοί,είχε δίκιο ο δασκαλός μου που τους έλεγε έτσι! (σημ. να κάνω πολύ μελετηρά παιδιά)
Στη θεωρία όλα καλά,η πράξη είναι το πρόβλημα. Και το μόνο που μου μένει είναι μια αναμονή να δω πως θα εξελιχθούν τα γεγονότα και ένα σφίξιμο στην καρδιά.
"Αχ, βρε Ελλαδίτσα μου που ησυχία δε βρίσκεις, να μην μπορώ να 'ρθω να σε παρηγορήσω;" Από την άλλη μπορώ να παίξω το ρόλο του εξωτερικού κριτή χωρίς να παρασυρθώ από τη συναισθηματική έξαρση των γεγονότων. Μάλιστα....
"Τώρα είναι καλό ή κακό που εγώ δεν είμαι στην Ελλάδα;"
