Η ατέλειωτη περιπέτεια ενός προσκυνητή των σπουδών!

Τις βασικές μου σπουδές τις έκανα στην Ελλάδα...στη Θεσσαλονίκη και μου άρεσε πολύ...φυσικά το πανεπιστήμιο ήταν ανοργάνωτο,οι καταλήψεις έδιναν κι έπαιρναν αλλά ήταν 4 φανταστικά χρόνια...
Μετά όταν αποφάσισα να βγω στην αγορά εργασίας συνειδητοποίησα οτι το πανεπιστήμιο και οι σπουδές μου δεν ήταν αρκετές για να βρω μια "αξιοπρεπή" δουλειά και οτι έπρεπε ή να δώσω ΑΣΕΠ (φριχτή εμπειρία,πιστέψτε με) ή να βρω ένα μεταπτυχιακό στο Αριστοτέλειο ΑΠΘ ή να πάρω τα μπογαλάκια μου και να πάω σε μιαν άλλη χώρα με ιδιωτικά πανεπιστήμια και να κάνω το μεταπτυχιακό μου εκεί. Ο ΑΣΕΠ όπως προείπα υπήρξε μια ψυχοφθόρα εμπειρία, στο Αριστοτέλειο χρειαζόμουν "μέσον" για τα καλά μεταπτυχιακά επομένως οι πολλαπλές μου επιλογές στην ουσία ήταν μία καθόλου επιθυμητή αλλά ευδιάκριτη.
Μετά ήρθε ο έρωτας...γνώρισα έναν Τούρκο,τον ερωτεύτηκα,με ερωτεύτηκε και κουρασμένη άπό τα ατελείωτα σύρε-έλα στην Κων/πολη αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου στα εκεί αγγλόφωνα πανεπιστήμια και να συνδυάσω το τερπνόν μετά του ωφελίμου,έρωτα και σπουδές!
Εκεί ξεκινούν και οι περιπέτειες.....το πανεπιστήμιο εκεί οργανωμένο καλύτερα κατά μακρόν από το ΑΠΘ,ενώ τα μαθήματα γίνονται στα αγγλικά,η γλώσσα επικοινωνίας με γραμματείες και λοιπούς φορείς είναι η τουρκική!!! Μετά απο αγώνες κι αγωνίες και με τη βοήθεια του έρωτος,φυσικά κατάφερα να μάθω τη γλώσσα και να μπορώ να ανταλλάξω 5-6 βασικές κουβέντες με τη γραμματεία.
Επίσης,οι ανακοινώσεις γίνονται μέσω internet και μία φτωχή φοιτητριούλα του ΑΠΘ που έχει συνηθίσει να τα βρίσκει όλα τοιχοκολλημένα στη γραμματεία έχασε την έναρξη των μαθημάτων..(να το πω βλακεία;;έστω...δεκτό!)
Οι καθηγητές θεωρούν αυτονόητο οτι ένας φοιτητής ξέρει τι θέλει,ξέρει να γράφει εργασίες και να χρησιμοποιεί την e-library για έρευνα. Εγώ δεν είχα ιδέα τι μπορώ να κάνω με το μεταπτυχιακό που πάσχιζα να πάρω,εργασία στο Αριστοτέλειο δεν με έβαλαν να γράψω ποτέ(ς) και το e-library το ανακάλυψα τυχαία παίζοντας με το επίσημο website(ιστιοσελίδα) του πανεπιστημίου πάνω σε μια κρίση βαρεμάρας!!!
Πρέπει ν'ακούγομαι φοβερά ηλίθια και άσχετη αλλά για μένα όλα υπήρξαν μια πρωτόγνωρη εμπειρία...τώρα που το πρώτο κομμάτι της περιπέτειας φτάνει στο τέλος του και έρχεται το δεύτερο, αυτό του διαδακτορικού, έχω αρχίσει να φοβάμαι...τί άλλο θα δουν τα ωραία και μεγάλα μου μάτια;
Το πανεπιστήμιο που διάλεξα βρίσκεται στην Ιταλία και η μετακόμιση φαντάζει πιο εύκολη από την προσαρμογή στο σύστημα του ίδιου του πανεπιστημίου...
Μα καλά...φωνάζουμε και τσιρίζουμε για δωρεάν παιδεία και κανείς μα κανείς δεν αναρωτιέται τι στο καλό μας προσφέρει αυτή η δωρεάν παιδεία! Είναι δυνατόν ενώ οι θεωρητική μας κατάρτιση είναι καλή (πράγματι είναι καλή) να υστερούμε σε οργάνωση και σε τεχνικές γνώσεις;
Να διορθωθεί παρακαλώ αυτό γιατί αδικούνται τα ελληνικά πανεπιστήμια. Οι Τούρκοι αποδείχτηκαν πιο οργανωμένοι απο εμάς που περνιόμαστε και για "Ευρωπαίοι". Συν το οτι χρειάζεται κι ένας πραγματικός επαγγελματικός προσανατολισμός για το πως μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα πτυχία που παίρνουμε μετά από τόσο κόπο και τρόμο πανελληνίων εξετάσεων.
Και η περιπέτεια συνεχίζεται....

Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης....

Σήμερα είναι 5 Σεπτεμβρίου και οι διακοπές έχουν τελειώσει. Ο κόσμος γύρισε από τις διακοπές του αν και η ζέστη καλά κρατεί.
Στη Θεσσαλονίκη ετοιμαζόμαστε για ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα της χρονιάς,το άνοιγμα της Διεθνούς Εκθέσεως. Από σήμερα και για μια βδομάδα η Θεσσαλονίκη φορώντας τα καλά της ετοιμάζεται να δεχτεί τους πανταχόθεν επιχειρηματίες, εξέχοντες πολίτες της Ελλάδος και μία αρκετά υπολογίσιμη εκπροσώπηση της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης.
Κάθε χρόνο την πρώτη βδομάδα του Σεπτεμβρίου η Θεσσαλονίκη μας γίνεται το επίκεντρο της Ελλάδος. Ο πρωθυπουργός κάνει σημαντικές ανακοινώσεις, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης προσπαθεί να αντιταχθεί στα νέα προγράμματα και όλος ο κόσμος συρρέει στη συμπρωτεύουσα για να χαζέψει την έκθεση ή για να πάρει ιδέες για τις επιχειρήσεις του. Μετά από αυτό το πανηγύρι, η Θεσσαλονίκη επανέρχεται στο ρόλο της "δεύτερης" πόλης.
Το ερώτημα παραμένει "γιατί τόσο δεύτερη;"
Η Θεσσαλονίκη κρατάει τον βορρά, έχουμε ένα ωραιότατο λιμάνι που θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο στις ελληνικές εμπορικές δραστηριότητες και καλή υποδομή να φιλοξενήσουμε σημαντικά έργα αλλά δυστυχώς όλα μεταφέρθηκαν στην Αθήνα. Αποτελούμε μια εικονική συμπρωτεύουσα και το μόνο που έχουμε να μας θυμίζει τη δύναμή μας είναι αυτή η έκθεση.
Μήπως ο κ.πρωθυπουργός (ο εκάστοτε) θα έπρεπε μαζί με προγραμματικές δηλώσεις να δώσει έναν πιο ενεργό ρόλο στην πόλη μας;
Δε μισώ τους Αθηναίους-μην παρεξηγηθώ κιόλας- αλλά θεωρώ οτι η Αθήνα "παραφορτώθηκε" με ευθύνες και ρόλους και έργα. Γιατί να μην πάρουμε κάποιο βάρος κι εμείς;
Με πονάει που βλέπω την πόλη μου να είναι τόσο αδικημένη και παρεξηγημένη.
Όσον αφορά την έκθεση....τι να πρωτοσχολιάσω;
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή με τι λαχτάρα την περίμενα...με τους πάγκους παγωτού (τρώτε όσο μπορείτε) που σου έδιναν το πιο θεόρατο παγωτό που είχες δει ποτέ σου. Τους κλόουν και το μαλλί της γριάς και τα πυροτεχνήματα και την μαύρη μπύρα για τους γονείς που συνοδευόταν με κάτι φανταστικά λουκάνικα και τις συνεχόμενες συναυλίες....σαν ένα μεγάλο εβδομαδιαίο πανηγύρι!
Τώρα είναι καθαρά εμπορική με κάποιες συναυλίες για να κρατάνε κάτι το πανηγυρτζίδικο ως ιδέα. Και αυτό είναι το δεύτερό μου αίτημα...Φέρτε μου την έκθεση πίσω! Όπως την ήξερα..ως ΄ενα πανέμορφο πάρτυ,ως τρόπο διασκέδασης μικρών και μεγάλων, ως άποψη γνωριμίας με προϊόντα και εταιρίες.
Εξάλλου αυτός ήταν και αρχικά ο λόγος ύπαρξής της και έτσι εκφράζει και η Θεσσαλονίκη το χαρακτήρα της.....